[Kargul]

Ten artykuÂł dotyczy ziem zaboru austriackiego


Austro-WĂŞgry ok. 1900 r. z pokazaniem Ăłwczesnej sieci kolejowej oraz krajĂłw austriackich

[Kargul]

Galicja (niem. Galizien, wĂŞg. GĂĄcsorszĂĄg, cz. Haliè, jidisz: גאַליציע, tur. Haliç, rum. GaliĂžia, ukr. Галичина - HaÂłyczyna) – potoczna nazwa narzucona przez zaborcĂłw i stosowana na okreÂślenie ziem w Polsce i Ukrainie skÂładajÂących siĂŞ na dawny zabĂłr austriacki. Zalicza siĂŞ do niej ziemie poÂłudniowej MaÂłopolski po Wis³ê, RuÂś CzerwonÂą oraz zachodniÂą czêœÌ Podola do linii Zbrucza. Jest to stosunkowo nowe pojĂŞcie o charakterze kulturowym i historyczno-administracyjnym. Granice Galicji nie pokrywajÂą siĂŞ z granicami dawniejszych krain historycznych ani regionĂłw geograficznych takich jak MaÂłopolska czy ziemia halicka.

------------

Árpåd z rycerzami, z charakterystycznym motywem czarnej kawki (corvinusa) na tarczy herbowej nawi¹zuj¹cej póŸniej do god³a Galicji

[Kargul]

PodziaÂł Galicji
--------------------
W obrêbie Galicji zwyk³o siê wyró¿niaÌ czêœÌ zachodni¹ i wschodni¹, kryterium podzia³u stanowi³y okrêgi s¹dów apelacyjnych w Krakowie dla Galicji zachodniej i we Lwowie dla wschodniej. Zachodnia Galicja obejmowa³a Kraków (formalnie nie nale¿a³ do Galicji - Wielkie Ksiêstwo Krakowskie, lecz de facto by³ jej czêœci¹), Tarnów, Rzeszów, Jaworzno i Nowy S¹cz, do wschodniej zaliczano Sanok, Krosno, Przemyœl, Lwów, Stanis³awów (obecnie Iwano-Frankiwsk) i Tarnopol.

 Etymologia
-------------
Obecne znaczenie nazwy Galicja utrwaliÂło siĂŞ za czasĂłw panowania austriackiego, przy czym peÂłna nazwa tej prowincji brzmiaÂła Galicja i Lodomeria. Jest to zlatynizowana nazwa ziemi halickiej i wÂłodzimierskiej, ktĂłra trafiÂła do jĂŞzyka polskiego za poÂśrednictwem niemieckiego. Oba czÂłony pochodzÂą od zlatynizowanych nazw Âśredniowiecznych stolic ksi¹¿êcych: Galicja – od Halicza, zaÂś Lodomeria – od WÂłodzimierza WoÂłyĂąskiego. PojĂŞcie Galicja oznacza jednak obszar o wiele wiĂŞkszy niÂż sama tylko ziemia halicka, za to nie zawiera wiĂŞkszej czĂŞÂści dawnej ziemi wÂłodzimierskiej.

Centusie
-----------
Mieszkaùcy Galicji, g³ównie Krakowianie okreœlani byli ¿artobliwym i potocznym epitetem "centuœ" odnosz¹cy siê do ich rzekomego sk¹pstwa. Termin ma swoj¹ genezê w czasach zaborów austriackich, kiedy to najni¿sz¹ jednostk¹ monetarn¹ (w latach 1857-1892) by³ krajcar, w Galicji nazywany centem, a Kraków prze¿ywa³ okres zapaœci gospodarczej i pauperyzacji.

[Kargul]

 Historia
-------------
Grody CzerwieĂąskie

Pierwsza pisemna wzmianka wspominaj¹ca najwiêkszy gród galicyjski w Haliczu pochodzi z roku 898 i jest autorstwa nieznanego z imienia kronikarza króla wêgierskiego Beli, z zapisów wynika, ¿e w Haliczu przebywali wówczas Wêgrzy. Nastêpnie w najstarszej kronice kronikarza ruskiego Nestora z roku 981 znajduje siê pierwsza wzmianka o terenach, na których po³o¿ony by³ obszar póŸniejszej Galicji: poszed³ W³odzimierz na Lachów i zaj¹³ im grody ich Przemyœl, Czerwieù i inne grody mnogie, które i do dziœ s¹ pod Rusi¹. W Geografie Bawarskim Lêdzianie wystêpuj¹ pod nazw¹ Lendizi i posiadaj¹ 98 grodów. Prawdopodobnym jest, ¿e wczeœniej, do roku 981, tereny te nale¿a³y do paùstwa Mieszka I. W czasie wyprawy wojennej w 1018 r. odbi³ te tereny Boles³aw Chrobry podczas wyprawy na Kijów. Polska ponownie utraci³a je w roku 1031. Z powrotem przy³¹czy³ je Boles³aw Œmia³y w 1069 r. Znów utraci³ te ziemie W³adys³aw Herman, gdy wesz³y one w sk³ad Rusi Kijowskiej. W 1349 r. prawem spadku posiad³ te ziemie Kazimierz III Wielki i w³¹czy³ do Królestwa Polskiego.
---------------
Andrzej II rex Galiciae et Lodomeriaez krĂłlowÂą GertrudÂą von Andechs-Meranien

[Kargul]

Galicja w skÂładzie Rusi 
--------------------------
Historyczna Galicja – od roku 981 wchodziÂła w skÂład Rusi Kijowskiej. Po rozpadzie dzielnicowym Halicz staÂł siĂŞ waÂżnym oÂśrodkiem wÂładzy ksi¹¿êcej (KsiĂŞstwo Halickie). Na pó³noc od niego powstaÂło natomiast KsiĂŞstwo WoÂłyĂąskie ze stolicÂą we WÂłodzimierzu WoÂłyĂąskim (póŸniej od³¹czyÂło siĂŞ od niego KsiĂŞstwo ÂŁuckie). KsiĂŞstwo Halickie niemal od poczÂątku byÂło miejscem politycznego wspó³zawodnictwa WĂŞgier i Polski. WĂŞgrzy od koĂąca XI wieku (w latach 1099 i 1149–1152) parokrotnie interweniowali w Haliczu, a po Âśmierci ksiĂŞcia JarosÂława OÂśmiomysÂła w 1187 zdoÂłali na krĂłtko osadziĂŚ na tronie halickim krĂłlewicza wĂŞgierskiego Andrzeja (syna Beli III). Po wygaÂśniĂŞciu na synu JarosÂława, WÂłodzimierzu, linii RoÂścisÂławowiczĂłw halickich w 1198, wybuchÂły gwaÂłtowne walki o tron halicki, przy czym Halicz kilkakrotnie dostawaÂł siĂŞ w rĂŞce WĂŞgrĂłw. W 1206 krĂłl wĂŞgierski Andrzej II zajÂąwszy Halicz po raz pierwszy przyj¹³ tytuÂł Rex Galiciæ et Lodomeriæ, ktĂłrego odtÂąd uÂżywali kolejni krĂłlowie wĂŞgierscy, a po przejĂŞciu korony wĂŞgierskiej – rĂłwnieÂż monarchowie austriaccy, jakkolwiek faktycznie WĂŞgrzy nigdy nie zdoÂłali utrzymaĂŚ Halicza dÂłuÂżej niÂż kilka lat (1214–1220, 1227–1229, 1378–1387).

W 1238 na tronie w Haliczu zasiadÂł Daniel Halicki, bĂŞdÂący juÂż wĂłwczas ksiĂŞciem wÂłodzimierskim. DziĂŞki jego talentom dyplomatycznym i wojskowym, zjednoczone przez niego KsiĂŞstwo halicko-wÂłodzimierskie (Halicko-WoÂłyĂąskie) jako jedyne z ksiĂŞstw ruskich nie trafiÂło pod wÂładzĂŞ chanĂłw mongolskich. W 1254 Daniel otrzymaÂł insygnia krĂłlewskie od papieÂża Innocentego IV, jednak jego nastĂŞpcy nie zdoÂłali utrzymaĂŚ tytuÂłu krĂłlewskiego, skÂładajÂąc kolejno trybuty chanom tatarskim. Po wygaÂśniĂŞciu w 1323 roku halickiej linii RomanowiczĂłw, o osadzenie swojego wÂładcy na tronie walczyÂły Polska, WĂŞgry i Litwa.

Galicja w skÂładzie Polski 
-----------------------------
Po zamordowaniu ksiêcia Boles³awa Jerzego Trojdenowicza ziemie te wesz³y na d³ugi czas w sk³ad paùstwa polskiego jako województwo ruskie (póŸniej podzielone) ze stolic¹ we Lwowie, 1349-1772.


Galicja w skÂładzie Austrii i Austro-WĂŞgier
---------------------------------------------
OkreÂślenie Galicja i Lodomeria, potocznie skracane do samej tylko Galicji, do szerszego uÂżycia weszÂło po I rozbiorze Polski. WĂłwczas to Austrii przypadÂły ziemie obejmujÂące m.in. RuÂś CzerwonÂą ze Lwowem, PrzemyÂślem, Sanokiem i BeÂłzem, poÂłudniowÂą MaÂłopolskĂŞ z OÂświĂŞcimiem, Tarnowem i Nowym SÂączem oraz zachodni fragment Podola (Tarnopol, ZbaraÂż) i fragment ziemi cheÂłmsko-wÂłodzimierskiej z ZamoÂściem. Tereny te uzyskaÂły status kraju koronnego Austrii o oficjalnej nazwie KrĂłlestwo Galicji i Lodomerii (niem. KĂśnigreich Galizien und Lodomerien, ukr. Королівство Галіції і Лодомерії lub w formie zreukrainizowanej Королівство Галичини і Володимирії). NawiÂązujÂąc do tytuÂłu Rex Galiciæ et Lodomeriæ, dyplomacja austriacka staraÂła siĂŞ uzasadniĂŚ prawo monarchĂłw austriackich – jako spadkobiercĂłw korony wĂŞgierskiej – do zajĂŞtych ziem. W wyniku tego zabiegu propagandowego znaczenie nazwy Galicja rozszerzyÂło siĂŞ na ziemie nigdy nie wchodzÂące w skÂład KsiĂŞstwa Halickiego.


Po III rozbiorze w 1795 do monarchii habsburskiej przy³±czono ziemie, które nazwano Now± Galicj± (w odró¿nieniu od "starej", obejmuj±cej tereny otrzymane w 1772). Nowa Galicja obejmowa³a terytoria miêdzy Pilic± i Bugiem wraz z Krakowem, Radomiem, Kielcami, Lublinem, Che³mem i Bia³± Radziwi³³owsk±. Ziemie Nowej Galicji (wraz z Zamo¶ciem) zosta³y w 1809 przy³±czone do Ksiêstwa Warszawskiego i nie wróci³y ju¿ do Austrii, staj±c siê po 1815 czê¶ci± Królestwa Kongresowego. W 1846 Austriacy ponownie zajêli Kraków, likwiduj±c formalnie niezale¿n± Rzeczpospolit± Krakowsk± (która sta³a siê teraz Wielkim Ksiêstwem Krakowskim). Od tego czasu oficjalna nazwa prowincji brzmia³a: Królestwo Galicji i Lodomerii wraz z Wielkim Ksiêstwem Krakowskim i Ksiêstwem O¶wiêcimia i Zatoru (niem. Königreich Galizien und Lodomerien mit dem Großherzogtum Krakau und den Herzogtümern Auschwitz und Zator).

[Kargul]

Po poczÂątkowo silnej germanizacji, w 1861 Galicja uzyskaÂła autonomiĂŞ z sejmem krajowym i rzÂądem w stoÂłecznym Lwowie. W 1867 roku, w zwiÂązku z ustanowieniem monarchii dualistycznej (KrĂłlestwo Galicji i Lodomerii pozostaÂło w skÂładzie Cesarstwa Austrii), autonomiĂŞ prowincji poszerzono. RzÂąd austriacki zagwarantowaÂł, Âże namiestnicy bĂŞdÂą powoÂływani spoÂśrĂłd miejscowych PolakĂłw. Sejm miaÂł prawo uchwalaĂŚ ustawy dotyczÂące gospodarki krajowej, komunikacji, szkolnictwa i zdrowia. DziĂŞki temu Galicja staÂła siĂŞ oÂśrodkiem polskiego ruchu niepodlegÂłoÂściowego. DziaÂłaÂły tu polskie partie polityczne i organizacje paramilitarne – Sokó³, Strzelec, DruÂżyny Bartoszowe, ktĂłre stanowiÂły bazĂŞ sformowanych na poczÂątku XX wieku LegionĂłw.

Galicja odegra³a tak¿e wa¿n¹ rolê w dziejach nowo¿ytnej Ukrainy, bêd¹c do dziœ oœrodkiem ukraiùskich ruchów niepodleg³oœciowych. W 1848 powsta³a we Lwowie pierwsza ukraiùska organizacja polityczna - G³ówna Rada Ruska. Mieszka³o tu wielu wybitnych pisarzy (Iwan Franko), historyków (Mychaj³o Hruszewski), polityków (Kost £ewycki) i artystów (So³omija Kruszelnycka); dzia³a³o Naukowe Towarzystwo im. Szewczenki, towarzystwo pedagogiczne Ridna Szko³a, stowarzyszenie edukacyjne Proswita, stowarzyszenia sportowo-paramilitarne Soki³ i Sicz, towarzystwo gimnastyczno-po¿arnicze £uh. Na Uniwersytecie Lwowskim funkcjonowa³y katedry ukraiùskie.

Galicja byÂła tradycyjnie regionem wielonarodowoÂściowym i wielowyznaniowym. Obok PolakĂłw i UkraiĂącĂłw mieszkali tu ÂŻydzi, Niemcy, Ormianie, WoÂłosi, Rosjanie i inne narodowoÂści. IstniaÂły trzy koÂścioÂły chrzeÂścijaĂąskie: katolicki (obrzÂądki: rzymski, bizantyjski i ormiaĂąski), ewangelicki i prawosÂławny, ponadto Âżyli tu mozaiÂści i muzuÂłmanie. Sam LwĂłw byÂł siedzibÂą trzech metropolii katolickich (rzymskokatolickiej, greckokatolickiej i ormiaĂąskokatolickiej).

WspĂłlne zamieszkiwanie PolakĂłw i UkraiĂącĂłw byÂło powodem licznych konfliktĂłw. Po 1867 stanowiska w administracji byÂły stopniowo przejmowane przez PolakĂłw, co nie podobaÂło siĂŞ UkraiĂącom. W 1890 stronnictwa polskie i ukraiĂąskie zawarÂły w sejmie krajowym tzw. pierwszy kompromis, przewidujÂący miĂŞdzy innymi rozszerzenie szkolnictwa podstawowego i Âśredniego w jĂŞzyku ukraiĂąskim. Wspó³praca zaÂłamaÂła siĂŞ jednak po kilku latach, kiedy to Polacy doprowadzili m. in. do zupeÂłnej polonizacji Uniwersytetu Lwowskiego. W poczÂątkach XX wieku Galicja byÂła arenÂą zabĂłjstw politycznych, m.in. namiestnika Galicji hr. Andrzeja Potockiego i ukraiĂąskiego studenta Adama Kocki. Do kolejnej prĂłby porozumienia doszÂło dopiero w przededniu I wojny Âświatowej. Tzw. drugi kompromis przewidywaÂł zmianĂŞ ordynacji wyborczej do sejmu krajowego na korzyœÌ UkraiĂącĂłw (byli oni niedoreprezentowani z powodu struktury spoÂłecznej, od ktĂłrej zaleÂżaÂła waga gÂłosĂłw wyborcĂłw) oraz utworzenie paĂąstwowego uniwersytetu ukraiĂąskiego we Lwowie. Postanowienia te nie mogÂły juÂż jednak zostaĂŚ zrealizowane. Koniec wojny stworzyÂł dogodnÂą sytuacjĂŞ dla obu narodĂłw, czego skutkiem byÂł wybuch walk o GalicjĂŞ WschodniÂą w latach 1918–1919, kiedy to UkraiĂący proklamowali ZachodnioukraiĂąskÂą RepublikĂŞ LudowÂą. NapiĂŞcia narodowoÂściowe nie znikÂły w okresie II Rzeczypospolitej, z czym wiÂązaÂła siĂŞ dziaÂłalnoœÌ OUN i UPA w okresie miĂŞdzywojennym i w czasie II wojny Âświatowej.

Odmienne losy Galicji Wschodniej i reszty ziem ukraiùskich by³y równie¿ Ÿród³em napiêÌ wewn¹trzukraiùskich na gruncie politycznym, kulturowym, jêzykowym i religijnym. Ich przezwyciê¿enie uwa¿ano za jeden z g³ównych problemów na drodze do niezale¿noœci narodowej Ukraiùców.

[Kargul]

Galicja w skÂładzie II Rzeczypospolitej
-------------------------------------------
Po I wojnie Âświatowej caÂła Galicja znalazÂła siĂŞ na terenie odrodzonego paĂąstwa polskiego. Podzielono jÂą na cztery wojewĂłdztwa: krakowskie, lwowskie, stanisÂławowskie i tarnopolskie. ByÂła regionem sÂłabo rozwiniĂŞtym, z przeludnionÂą wsiÂą, co prĂłbowano zmieniĂŚ, umiejscawiajÂąc tam w latach trzydziestych Centralny OkrĂŞg PrzemysÂłowy (COP). NazwĂŞ Galicja prĂłbowano zastÂąpiĂŚ w terminologii oficjalnej nazwÂą "MaÂłopolska" (wojewĂłdztwa: lwowskie, tarnopolskie, stanisÂławowskie okreÂślano mianem "MaÂłopolski Wschodniej").

Dystrykt Galicja
------------------
W 1939 r. wskutek paktu niemiecko-sowieckiego (Ribbentrop-Mo³otow) i agresji sowieckiej 17 wrzeœnia 1939 Galicjê podzielono na czêœÌ niemieck¹ i sowieck¹. Ten podzia³ utrzyma³ siê przez niemal dwa lata. W latach 1941-1944 ca³¹ Galicjê okupowali Niemcy i wesz³a ona w sk³ad Generalnego Gubernatorstwa.



Galicja w Polsce powojennej
---------------------------------
 W JaÂłcie dokonano kolejnego podziaÂłu Galicji - w Polsce znalazÂła siĂŞ caÂła Galicja Zachodnia i zachodni skrawek Galicji Wschodniej z PrzemyÂślem. Na skutek masowych przesiedleĂą ludnoÂści obie czĂŞÂści staÂły siĂŞ praktycznie jednolite pod wzglĂŞdem narodowoÂściowym.


Galicja wschodnia w skÂładzie Ukrainy 
----------------------------------------
Od 1991 roku dawna czêœÌ radziecka nale¿y do Ukrainy, gdzie w przybli¿eniu sk³adaj¹ siê naù obwody: lwowski, iwano-frankowski i tarnopolski (przedwojenne województwa stanis³awowskie, tarnopolskie i wschodni fragment lwowskiego). W Polsce na dawn¹ Galicjê sk³ada siê wiêksza czêœÌ województw ma³opolskiego i podkarpackiego (przedwojenne województwo krakowskie i wiêksza czêœÌ lwowskiego).

Obecnie, mimo rozpadu monarchii habsburskiej i de facto rozpadu samego organizmu Galicji, której ziemie podzielone s¹ miêdzy Polskê i Ukrainê, nazwa Galicja wci¹¿ utrzymuje siê w u¿yciu w obu paùstwach. W Polsce jest niejednokrotnie b³êdnie uto¿samiana z nazw¹ Ma³opolska.

Bibliografia
----------------

Zbigniew Fras, Galicja, seria A to Polska wÂłaÂśnie, Wydawnictwo DolnoÂślÂąskie, WrocÂław 2003, ISBN 83-7384-059-1
Jan Lam, Kroniki lwowskie (od 1868 r.)
Jan Lam, Koroniarz w Galicji, czyli powagi powiatowe. Szkice wspó³czesne przez N. M. (1869)
Jan Lam, Pan komisarz wojenny. Szkic wspó³czesny z w³asnych i cudzych spostrze¿eù

http://pl.wikipedia.org/wiki/Galicja

[potomek]

Podhorce -PaÂłac ,ktĂłry w filmie "Potop" udawaÂł Kiejdany

Piêkne pa³ace, zamki- tylko niechby "Ktoœ" zacz¹³ o nie dbaÌ.

halina fedorczak (wiatr) wczoraj 18:40
--------------------------------------------------------------------------------

PereÂłka architektury,aÂż oczy cieszy.
Kresy wschodnie Polska-Ukraina 30.04.2008 19:31
--------------------------------------------------------------------------------

DziĂŞki za informacjĂŞ.To prawda zdjĂŞcie jest z 2007r.MiÂło ,Âże w tak krĂłtkim czasie tyle zmieniÂło siĂŞ w dobrym kierunku.
Irena Steciak 30.04.2008 10:16
--------------------------------------------------------------------------------

ZdjĂŞcie zlekka nie aktalne. Dwa tygodnie temu odwiedzilam Podhorce i teraz juÂż jest odnowiony caÂły dach i zaczynajÂą siĂŞ braĂŚ za mury i prace wewnÂątrz budynku idÂą pelnÂą parÂą. A zajmuje siĂŞ tym UKR-restawracja i ten sam Pan ktĂłry przyczyniÂł siĂŞ do odnowy zamku w ZÂłoczowie

[potomek]

Kamieniec Podolski -Twierdza

Kto wie, moÂże kiedyÂś znĂłw proporzec KrĂłlestwa Polskiego dumnie ozdobi mury naszego starego zamku
Pozdrawiam serdecznie wszystkich rojalistĂłw!
Monika ZajÂąc wczoraj 23:27
--------------------------------------------------------------------------------

Âślicznie tam jest, piekne wspomnienia
halina fedorczak (wiatr) wczoraj 18:38
--------------------------------------------------------------------------------

WspaniaÂłe mury obronne.Tylko Historia wie ile odparÂły atakĂłw.
Kresy wschodnie Polska-Ukraina 09.05.2008 20:08
--------------------------------------------------------------------------------

ÂŁadnie napisane!!!
Halina Juzyszyn-Krzysztofik 08.05.2008 18:30
--------------------------------------------------------------------------------

Tam kamienie nadal mĂłwiÂą po polsku...
Danuta Biegun (Kozyra) 28.04.2008 07:18
--------------------------------------------------------------------------------

Robi wraÂżenie.

[Sokal]

Pozdrawiam Wszystkich,ktĂłrym na sercu leÂży przypominanie Sobie i innym o wÂłasnej historii " Ziemia BeÂłska "jest dobrym przykÂładem , jak to moÂżna w prosty sposĂłb, Âświetnie robic .
Gratuluje pomysÂłu

[potomek]

Filmy historyczno-krajoznawcze:

http://rodowy.pl/video/Wilno.wmv
http://rodowy.pl/video/Lwow.wmv

Sokal k/Lwowa - intro do filmu:
http://rodowy.pl/video/sokal_intro.WMV

Sokal k/Lwowa -cerkiew pw. Âśw.Piotra i PawÂła:
http://rodowy.pl/video/cerkiew_pp.WMV

ZabuÂże k/Sokala - cerkiew pw. Âśw. MichaÂła ArchanioÂła:
http://rodowy.pl/video/cerkiew_zab.WMV

[galicja]

[size=24]Film DVD dla Ciebie[/size]

[size=18]Na filmie dvd (28 minut w formacie ekranowym 16:9)
niesamowita  historia  ludzi i  cudownego obrazu
Matki Boskiej ÂŁaskawej z Tartakowa k/Sokala w woj. Lwowskim



kilka fotek z tego filmu na stronie:
www.rodowy.pl/lukawiec[/size]

[size=18]ZamĂłwienia proszĂŞ skÂładaĂŚ pod adresem:

sokal2@wp.pl

lub telefonicznie:

94-340-60-06  [/size]

[diler]

Albumy fotograficzne i filmykresowe

Wilno. Ostra Brama

http://www.rodowody.pun.pl/viewtopic.php?id=57

@@


Sokal W Woj.lwowskim. Cerkiew Na ZabuÂżu. Autor: WÂładysÂław Pitak
ZabuÂże, niegdyÂś dzielnica Sokala, dzisiaj odrĂŞbna wieÂś z wÂłasnÂą administracjÂą. W tej wsi Niemcy pozwolili w 1939 r. zmieniĂŚ gimnazjum na cerkiew, aby miejscowi UkraiĂący mogli uczestniczyĂŚ w naboÂżeĂąstwach grecko-katolickich. Opowiada o tym rodowity mieszkaniec tej miejscowoÂści. Autor filmu: WÂładysÂław Pitak kontakt z autorem: sokal2@wp.pl

http://www.mmusicz.com/search/video/1/na+sokal.html

[diler]

PiĂŞkny film z polskiego Lwowa, z ostatnich lat przed wojnÂą.

Lwów - co tu du¿o mówiÌ. Jedno z kilku miast odznaczonych Virtuti Militari. Do 1939 by³a to stolica województwa lwowskiego. Tradycyjnie by³ to g³ówny oœrodek kulturalny i naukowy Polski oraz w trakcie rozbiorów wschodniej czêœci Galicji. Polacy stanowili wiêkszoœÌ, ponad 50% mieszkaùców. ok. 30% stanowili Zydzi, reszta to Ukraiùcy oraz ma³y odsetek Niemców.

Muzyka, jak zawsze stanowi mĂłj autorski i w peÂłni zamierzony ukÂład, z przekazem
https://www.youtube.com/watch?v=thRsxHFdNPQ&feature=related
PrzesÂłane przez Pathe1939 dnia 5 maj 2011

Standardowa licencja YouTube:
@
Spacer po przedwojennym Lwowie Cz. 2
Druga czêœÌ audycji Alfred Shutza. Tym razem spacerujemy z autorem po najmodniejszych kawiarniach miêdzywojennego Lwowa.
https://www.youtube.com/watch?v=F8Lll4dT67Y&feature=related
PS. CzêœÌ 3 w przygotowaniu...
@

Piosenki Lwowskiej Ulicy cz3.

https://www.youtube.com/watch?v=_sQxy9P0vXQ&feature=related

@

LwĂłw na zawsze Polski!

KrĂłtki filmik z pokazem zdjĂŞĂŚ przedwojennego, Polskiego Lwowa.

Zapraszam do oglÂądania, oceniania i komentowania.

ChwaÂła Wielkiej Polsce!
https://www.youtube.com/watch?v=V3iHjvg2QQ4&feature=related
@

Moje serce zostaÂło we Lwowie ...

Scenariusz i realizacja: Alina Czerniakowska
Lektorzy: Tadeusz Borowski, Krzysztof GosztyÂła
ZdjĂŞcia: WiesÂław Dobrowolski, Hubert Waliszewski
MontaÂż: Hanna KÂłoskowska

Opis
Film przypominaj¹cy wspó³czesnemu widzowi przedwojenny Lwów i jego zwi¹zki z Polsk¹.
https://www.youtube.com/watch?v=3jNscdKjutI&feature=related

@@@2


W³óczêgi 1939 - Film Fabularny ze Szczepciem i Toùciem

https://www.youtube.com/watch?v=AOEM8QRugXU&feature=related

@


A LWOW TO DLA MNIE ZAGRANICA

LwĂłw i WrocÂław - miasta magiczne.
Dla Adama.Pieœù Romana Ko³akowskiego.
https://www.youtube.com/watch?v=lhHCvlrEi8Y&feature=related

@


BEDZI LEPIJ 1936 - Film ze Szczepciem i ToĂąciem

https://www.youtube.com/watch?v=JP7RxTVvKcA&feature=related
PrzesÂłane przez Klaudiusz WesoÂłek dnia 9 maj 2011
TVG-9 NiezaleÂżna Telewizja Internetowa
http://www.tvg9.cba.pl


@

BĂŞdzie lepiej (1936) 1/9

https://www.youtube.com/watch?v=o3VmEAPFJMg&feature=related

BĂŞdzie lepiej (1936) 1/9 reÂżyseria MichaÂł WaszyĂąski obsada Loda Niemirzanka Kazimierz Wajda Henryk Vogelfanger Aleksander ÂŻabczyĂąski Antoni Fertner

[krystyna55]

Sokalszczyzna - gdzie to jest?
Sokal - miasto rejonowe w lwowskim województwie le¿¹ce na prawym brzegu Zachodniego Bugu, 83 km na p³n od Lwowa.

Zabytki:
 zespó³ klasztoru BernardynĂłw z koÂścioÂłem (XVI w.)- aktualnie jedno z najciĂŞÂższych wiĂŞzieĂą na Ukrainie, klasztor Brygidek (XVII w.),
cerkwie:
 NikoÂłajewska (XVI w.), MichajÂłowska (1778-1835) i PietroPawÂłowska

Zapraszam do odwiedzenia stron www:
http://sokal.republika.pl
http://sokal.fora.pl

Autorzy: Tatiana i WÂładysÂław Pitakowie

Fotografie moÂżna publikowaĂŚ przy zachowaniu przepisĂłw prawa autorskiego i prasowego 

Kontakt z autorami:

sokal2@wp.pl

@@@@

Klasztor oo.BernardynĂłw na ZabuÂżu (na lewym brzegu Bugu)

Autorzy: Tatiana i WÂładysÂław Pitakowie

Fotografie moÂżna publikowaĂŚ przy zachowaniu przepisĂłw prawa autorskiego i prasowego 

Spacerkiem od dworca kolejowego SOKAL w ÂŻwirce w kierunku ZabuÂża.
Uwaga:

Na dworcu jest kilka pokoi noclegowych dwu-osobowych (20 hrywien od osoby) , w tym jeden apartament. (50 hrywien za apartament)





Widok na klasztor od strony mostu na Bugu, a nastĂŞpnie z waÂłu przeciwpowodziowego na lewym brzegu rzeki









Informacja dla zainteresowanych turystykÂą  w rejonie sokalskim.
 Jest do nabycia aktualny film na dvd  ,zawierajÂący komentarze turystyczne i opisy, m.in. zabytkĂłw Sokala i Tartakowa .
Kontakt z autorami:

sokal2@wp.pl