.
„Kresowe wspomnienia” – wystawa malarstwa artystĂłw z Koszalina
PielĂŞgniarka z pĂŞdzlem w rĂŞku

Tatiana i WÂładysÂław Pitakowie regularnie przyjeÂżdÂżajÂą do Wilna od 2008 roku. Wtedy to Âżona, poszukujÂąc korzeni swojej rodziny, poznaÂła franciszkanĂłw. GrĂłd nad WiliÂą staÂł siĂŞ swoistÂą muzÂą dla byÂłej wilnianki i obudziÂł drzemiÂące od lat pasje artystyczne.
.
Przed tygodniem, 24 maja, w klasztorze franciszkanów zorganizowano wystawê malarstwa olejnego, akrylowego i niekonwencjonalnego. Ekspozycji towarzyszy³y prezentacje multimedialne dotycz¹ce integracji sztuk piêknych (malarstwa, muzyki i poezji). Paùstwo Pitakowie przywieŸli ze sob¹ tak¿e dary (prace plastyczne i wydania literackie) cz³onków Zespo³u Pracy Twórczej Plastyki Zwi¹zku Artystów Plastyków Rzeczypospolitej Polskiej i Krajowego Bractwa Literackiego w Koszalinie, w którym ma³¿onkowie dzia³aj¹.
 


RzeczywistoœÌ upiêkszona alegori¹

Jej spojrzenie na otaczajÂący Âświat przez pryzmat pĂŞdzelka i palety jest spojrzeniem dokÂładnie odwzorowujÂącym rzeczywistoœÌ, niemal z fotograficznÂą dokÂładnoÂściÂą. Wszak fotografuje i filmuje od roku 1987, wspó³pracujÂąc z mĂŞÂżem, zajmuje siĂŞ teÂż scenografiÂą, charakteryzacjÂą i organizacjÂą przedstawieĂą teatrĂłw lalkowych, aktorskich i wokalno-muzycznych. Od 2018 roku naleÂży do ZespoÂłu Pracy TwĂłrczej Plastyki w Koszalinie. Z okazji 30-lecia dziaÂłalnoÂści ZespoÂłu wystawiÂła na zbiorowej wystawie obraz pt. „Brama Ruszczyca w Wilnie”.

Na wystawie u franciszkanów znalaz³y siê prace o ró¿nej tematyce. Obrazy sakralne, przedstawiaj¹ce koœcio³y Wilna, w tym tryptyk franciszkaùski. Kilka obrazów prezentuje architekturê œwieck¹, jako dodatki s¹ na pracach z elementami alegorycznymi i fikcyjnymi. Jest te¿ seria, sk³adaj¹ca siê z piêciu prac, przedstawiaj¹ca Pierrota i Colombinê.
Na wystawie w klasztorze franciszkaĂąskim oprĂłcz obrazĂłw Tatiany Pitak znalazÂły siĂŞ prace artystĂłw zrzeszonych w ZwiÂązku ArtystĂłw PlastykĂłw RP i Krajowego Bractwa Literackiego w Koszalinie – WiesÂławy Kurowskiej, Rozaliny ÂŁazowskiej, ElÂżbiety KaliĂąskiej, Teresy Turkiewicz oraz ZdzisÂława Nestoruka, ktĂłry maluje kawÂą.

Teresa Worobiej

Na zdjĂŞciu: paĂąstwo Pitakowie z Koszalina u franciszkanĂłw w Wilnie
Fot. autorka
wiĂŞcej
http://www.tygodnik.lt/201922/wiesci3.html
.

.
 


UzupeÂłnienie do fotografii oficera- "pistoleta",.PrzedstawiajÂą nie tylko jego , ale i innych oficerĂłw dywizjonu podczas letnich ĂŚwiczeĂą...

 






 


 



 




Uzupe³nienie do zdjêÌ podporucznika- "Pistoleta"...Odznaka Szko³y Podchor¹¿ych Rezerwy Artylerii,która zdobi jego lew¹ pierœ...

.

.



szkoÂła podoficerska 13 DAK,LwĂłw 1925 rok

 


Nauka o sprzĂŞcie-szkoÂła podoficerska 13 DAK,wiosna 1927 rok.

 


Mjr.Toczek z 13 DAK podczas zawodĂłw konnych we Lwowie.

 


Grupa podoficerĂłw 13 DAK,Kamionka StrumiÂłowa,poÂłowa lat XXX-stych.

 


Dywizjonowy teatr ÂżoÂłnierski,po wystawieniu sztuki patriotycznej,poÂłowa lat XXX-stych.

 



Zabawa karnawaÂłowa,Kamionka StrumiÂłowa-lata XXX-ste.

 



W kasynie podoficerskim,Kamionka StrumiÂłowa,lata XXX-ste.

 



ÂŚwiĂŞto dywizjonu,Kamionka StrumiÂłowa lata XXX-ste.

 


WrĂŞczenie odznak puÂłkowych prezydentowi RP-Ignacemu MoÂścickiemu przez delegacje:6,11 i 12 pal oraz 13 DAK.Pierwszy z prawej dca 13 DAK-ppÂłk.dypl.StanisÂław SokoÂłowski,Belweder,10 IV 1935 roku.

 


DowĂłdcy 13 DAK.

 


Obsada personalna 13 DAK-IX 1939 roku.

 


Obsada personalna 13 DAK-IX 1939 roku.(Cd)




sztandar

 


 


Marsze i boje 13 DAK,1939 rok.
 



 

 



 


.

.


(Jan Pitak 1914-1988)


Strony 2-3 ksi¹¿eczki wojskowej- fotografia  Jana Pitaka - ÂżoÂłnierza 13 DAK w Kamionce StrumiÂłowej z informacjami z ewidencji wojskowej:
...
- data urodzenia: 23 kwietnia 1914 r.
- kategoria wojskowa: pierwsza
- rodzaj broni: artyleria
- podof.szereg.: szeregowiec
- nr specjal.wojsk.: 10
- nazwa spec.wojsk.: obsÂługa dziaÂł art.konnej
- funkcja wojskowa: amunicyjny
- stopieĂą wojskowy: kanonier
...
 Skan dokumentu dostarczyÂł i wyraziÂł zgodĂŞ na jego publikacjĂŞ WÂładysÂław Pitak, syn Jana Pitaka. DziĂŞkujemy.






Strona 1 ksi¹¿eczki wojskowej:
Rzeczpospolita Polska
Ministerstwo Obrony Narodowej
Seria B nr 04342501
Ksi¹¿eczka Wojskowa
Pitak Jan, imiĂŞ ojca: JĂłzef
wydana przez R.K.U Zielona GĂłra
Gubin dn. 14.11.1949 r.





Strony 2-3 ksi¹¿eczki wojskowej- fotografia  Jana Pitaka - ÂżoÂłnierza 13 DAK w Kamionce StrumiÂłowej z informacjami z ewidencji wojskowej:
...
- data urodzenia: 23 kwietnia 1914 r.
- kategoria wojskowa: pierwsza
- rodzaj broni: artyleria
- podof.szereg.: szeregowiec
- nr specjal.wojsk.: 10
- nazwa spec.wojsk.: obsÂługa dziaÂł art.konnej
- funkcja wojskowa: amunicyjny
- stopieĂą wojskowy: kanonier



Strony 4-5 ksi¹¿eczki wojskowej Jana Pitaka - ¿o³nierza 13 DAK w Kamionce Strumi³owej z informacjami ogólnymi:
- miejsce urodzenia: KomarĂłw, pow. Sokal, woj. lwowskie ....
- zawĂłd: robotnik,...
- narodowoœÌ: polska,
- jĂŞzyk macierzysty: polski,
- znajomoœÌ jêzyków obcych: ukraiùski w mowie,
- wyksztaÂłcenie: 3 klasy SzkoÂły Powszechnej w Komarowie.




Strony 6-7 ksi¹¿eczki wojskowej Jana Pitaka - ¿o³nierza 13 DAK w Kamionce Strumi³owej z informacjami o przebiegu s³u¿by wojskowej:
* 3.11.36 - wciel. 13 D.A.K.
* -.06.37 - kurs trĂŞbaczy
* -.09.38 - przen. do rezerwy
* 1.09.39 - zmobil.13 DAK- celown. r.k.m.
* 5.10.39 - powrĂłt do domu
.....
Przeniesiony do rezerwy dn. 14.11.1949 r. Rozkaz Min.Obr.Nar. Nr 184 z dn.7.12.48.

Skan dokumentu dostarczyÂł i wyraziÂł zgodĂŞ na jego publikacjĂŞ WÂładysÂław Pitak, syn Jana Pitaka. DziĂŞkujemy.




Strony 16-17 ksi¹¿eczki wojskowej Jana Pitaka - ÂżoÂłnierza 13 DAK w Kamionce StrumiÂłowej z notatkÂą lekarskÂą:" Dnia 14 listopada 1949 zgÂłosiÂł siĂŞ na Wojsk.Kom.Rej.Nr.1 R.K.U.  Z i e l o n a    G Ăł r a   i zostaÂł uznany za zdolny do sÂłuÂżby liniowej"





Strony 26-27 ksi¹¿eczki wojskowej Jana Pitaka - ¿o³nierza 13 DAK w Kamionce Strumi³owej z notatkami o przyjêciu i skreœleniu z ewidencji. Pierwszy wpis z dnia 14.11.1949 r. RKU Zielona Góra





Strony 30-31 ksi¹¿eczki wojskowej Jana Pitaka - ¿o³nierza 13 DAK w Kamionce Strumi³owej z zapiskami dot. jego miejsca zamieszkania po 1948 r.



Strony 34-35 ksi¹¿eczki wojskowej Jana Pitaka - ¿o³nierza 13 DAK w Kamionce Strumi³owej z tekstem "Pouczenia wojskowego" dot. m.in. zachowania w razie mobilizacji wojskowej .





Strony 36-37 ksi¹¿eczki Jana Pitaka - ¿o³nierza 13 DAK w Kamionce Strumi³owej z koùcowym tekstem "Pouczenia wojskowego".




Strony 38-39 ksi¹¿eczki Jana Pitaka - ¿o³nierza 13 DAK w Kamionce Strumi³owej z koùcowym tekstem "Pouczenia wojskowego".




Przedostatnia strona ksi¹¿eczki Jana Pitaka - ¿o³nierza 13 DAK w Kamionce Strumi³owej z koùcowym tekstem "Pouczenia wojskowego" i wklejk¹ o skreœleniu z ewidencji wojskowej.





Wklejka do ksi¹¿eczki wojskowej zawiadamiaj¹ca o zwolnieniu z dniem 1 stycznia 1965 r. od powszechnego obowi¹zku wojskowego.
WÂłaÂściciel tej  ksi¹¿eczki wojskowej zmarÂł w 1988 r. we WrocÂławiu.  Tak siĂŞ  koĂączy historia ÂżoÂłnierza 13 DAK zapisana w jego ksi¹¿eczce wojskowej.




Skany dokumentu dostarczyÂł i wyraziÂł zgodĂŞ na ich publikacjĂŞ WÂładysÂław Pitak, syn Jana Pitaka. DziĂŞkujemy.

.

.







 



 



 



 


 










.

.

Artyleria Konna -13 DAK Kamionka StrumiÂłowa







I-wszy dca 13 DAK-mjr.ZdzisÂław Latawiec




Brama koszar 13 DAK w Kamionce StrumiÂłowej.






kpt. Ernest Krutwald d"Annau na koniu przed frontem 13 dak.  Ozdobny czaprak z cyfrÂą 13.





.



.



Oficerowie 13 dywizjonu podczas letnich ĂŚwiczeĂą...

.

.

Wielkanoc we Lwowie. autor: W.Pitak
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Kiedy zbliÂżajÂą siĂŞ ÂŚwiĂŞta Wielkanocne, myÂśli biegnÂą do Lwowa, do okresu dzieciĂąstwa i wszystkiego, co kojarzy siĂŞ ze ÂświĂŞtami, byÂło tam najpiĂŞkniejsze i najbardziej utkwiÂło w pamiĂŞci.
.
ByÂły to ÂświĂŞta odradzajÂącego siĂŞ Âżycia i ÂświĂŞta wiosny, niezwykle bogate i kolorowe. W wielu lwowskich ogrodach i parkach kwitÂły szafirki, krokusy, forsycje, pierwiosnki, w domach lwowskich nie zabrakÂło zieleni l kwiatĂłw, tulipanĂłw, hiacyntĂłw, narcyzĂłw.
.
Jajko - najbardziej kojarz¹ce siê ze Œwiêtami Wielkanocnymi od najdawniejszych czasów by³o symbolem ¿ycia, p³odnoœci, mi³oœci i si³y - zawsze wierzono, ¿e ma ¿yciodajne, oczyszczaj¹ce i uzdrawiaj¹ce w³aœciwoœci. Szczególn¹ moc przypisywano jajkom malowanym na czerwono, które wró¿y³y wszelk¹ pomyœlnoœÌ.
.
PopoÂłudniowy Wielki PiÂątek byÂł dniem odwiedzin BoÂżych GrobĂłw. CaÂłe rodziny wĂŞdrowaÂły przez LwĂłw od koÂścioÂła do koÂścioÂła. WydawaÂło siĂŞ, Âże na ulicach i w koÂścioÂłach jest caÂłe miasto, domy opustoszaÂłe, na ulicach ogromne pielgrzymki.
.
A oto fragment baÂłakowego wiersza Witolda Szolgini:
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
"Najsampirw, dni byli dyszczowy i chmurny"
I wie¿y kuœcio³ów wy mgli si nurzali,
Zamglony byÂł takÂży mĂłj ÂŁyczakĂłw gĂłrny,
DziÂś wiernu pamieĂąciu wuÂłany z oddali .
.
MarzyĂŚ sy przyz Miastu puwoli wyndruji
W swym siraku zgrzebnym, na dyszczu zmuczonym;
Ali puprzyz chmury juÂż si sÂłoĂący czuji,
Taj juÂż peÂłnu bazik pud Âświentym Antonim.
.
Otu Wielgi TydziĂą w puwadzy nadchodzi,
W kuÂścioÂłach fiulety, Âświcy si ni palu;
PukliĂąkali razem i starzy i mÂłodzi,
A kuÂżdyn si kaja w swojim gorzkim Âżalu...
.
Gdy juÂż Wielgi Piontyk - chudzeni pu Lwowi,
Po tych Grobach BoÂżych, przystrojonych pienkni;
A tegu nastroju - dziÂś nikt ni wypowi,
Ud mych rzewnych wspomniĂą juÂż mi sercy mieĂąkni..."
.
Wielkanoc to ÂświĂŞta radoÂści i nadziei, witamy je z nadziejÂą, Âże przyniosÂą w naszym Âżyciu zmianĂŞ na lepsze, Âże obudzimy w sobie wiĂŞcej radoÂści, wiĂŞcej czegoÂś piĂŞkniejszego, Âże bĂŞdziemy zawsze pamiĂŞtali o naszych Rodakach na Wschodzie.
.
(tekst wg Danuty ÂŚliwiĂąskiej)

Autor animacji: WÂładysÂław Andrzej Pitak

https://www.youtube.com/watch?v=9NlEj0IdiaA&fbclid=IwAR1XfGyx8HQ_tRT14wjBYzgBdO_KKG54q2xO5U3nyw7aGHtTpwk1kg8Zisg

.


Horyzonty Misyjne. OdzyskaÌ Koœció³ na Ukrainie


KiedyÂś byÂło tu piĂŞkne i sÂłynne sanktuarium Matki BoÂżej Tartakowskiej Uzdrowicielki Chorych.
.
SÂą to piĂŞkne tereny, o bogatej historii, zwÂłaszcza LwĂłw czy StanisÂławĂłw, Tarnopol, Kamieniec Podolski. TuÂż przy granicy z PolskÂą, na wysokoÂści Tomaszowa  leÂży miejscowoœÌ Sokal, miasto powiatowe liczÂące dwadzieÂścia parĂŞ tysiĂŞcy mieszkaĂącĂłw.



.
A nieopodal ma³a wioseczka (kiedyœ du¿a miejscowoœÌ na prawie magdeburskim) Tartaków. Znajduje siê tu pa³ac Potockich, niestety ruina.
Piêkny jest koœció³, zbudowany w roku 1603 jako koœció³ drewniany, zniszczony i odbudowany jako murowany na planie krzy¿a równoramiennego. Rozwija³ siê tu kult Matki Bo¿ej, dzia³y siê liczne cuda.



.
Koœció³ w Sokalu zosta³ zbudowany tu¿ przed wojn¹, a starania o jego odzyskanie rozpoczêto ju¿ w 1990 r.
Obraz Sokalski, orygina³, znajduje siê dziœ w Hrubieszowie. Mam nadziejê, ¿e ludzie, którzy przeczytaj¹ ten tekst z Bo¿¹ pomoc¹ i modlitw¹ przyczyni¹ siê do odzyskania koœcio³a w Sokalu.
(...)
PiĂŞkne Âświadectwo daÂł p. WÂładysÂław Pitak, rodowity Sokalanin, obecnie mieszkajÂący w Koszalinie, ktĂłry zostaÂł ochrzczony w tej ÂświÂątyni i ma stosowne dokumenty, wydane przez ks. Szukalskiego, ostatniego proboszcza.

http://www.pitak.fora.pl/turystyka-i-wypoczynek,6/horyzonty-misyjne-odzyskac-kosciol-na-ukrainie,1073.html#2511

.

.

Jerzy Besala - TAM KIEDYÂŚ BYÂŁA RZECZPOSPOLITA - ZIEMIE UKRAINNE
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ziemie ukrainne peÂłne sÂą ÂśladĂłw polskoÂści. Na Rusi czerwonej, WoÂłyniu, Podolu, w woj. beÂłskim, na BracÂławszczyÂźnie, CzernihowszczyÂźnie, w Kijowskiem - wszĂŞdzie Polacy bÂądÂź spolonizowani kniaziowie i szlachta ruska odcisnĂŞli swe piĂŞtno w historii i kulturze. PaÂłace, zamki, miasta, miasteczka, koÂścioÂły, cerkwie - obecnie czĂŞsto w zupeÂłnej ruinie - powstawaÂły z inicjatywy "polskich panĂłw", a ziemie zagospodarowywane byÂły dziĂŞki przywilejom polskich krĂłlĂłw.
.
Autor ksi¹¿ki (Jerzy Besala) ukoĂączyÂł studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Specjalizuje siĂŞ w dziejach Polski szlacheckiej i jest autorem kilkudziesiĂŞciu ksi¹¿ek historycznych ,m.in. „Tam kiedyÂś byÂła Rzeczpospolita”.
.
Ksi¹¿ka ta przybli¿a dzieje, miejsca, rody i postacie ziem ukrainnych mniej wiêcej do koùca trwania Rzeczypospolitej szlacheckiej, niekiedy jednak autor (Jerzy Besala) wplata w narracjê trudne w¹tki zwi¹zane z II wojn¹ œwiatow¹, okupacj¹, eksterminacj¹ ludnoœci ¿ydowskiej i polskiej. Dotyka te¿ kwestii kozackiej i wp³ywu mo³ojeckich powstaù na los poszczególnych miejscowoœci.
.
http://www.rodowody.pun.pl/viewtopic.php?pid=416#p416
 
z: WÂładysÂław Andrzej Pitak
Jerzy Besala - Tam kiedyÂś byÂła Rzeczpospolita

.

ok

.

Region piĂŞkny krajoznawczo, a historycznie okrutny.
.
Kilka lat temu katowicki Instytut PamiĂŞci Narodowej prowadziÂł Âśledztwo w sprawie zbrodni wojennej w Uryczu.
.
Ok. 20 wrzeÂśnia 1939 r. nad Sanem koÂło PrzemyÂśla Niemcy rozbili batalion 4. PuÂłku StrzelcĂłw PodhalaĂąskich (pierwotnie stacjonowaÂł w Cieszynie).
Do niemieckiej niewoli trafiÂło ponad 100 jeĂącĂłw, ktĂłrych popĂŞdzono w kierunku Drohobycza. 22 wrzeÂśnia konwojenci zarzÂądzili postĂłj we wsi Urycz. Tam dokonali selekcji. Od grupy oddzielili tych, ktĂłrzy uwaÂżali siĂŞ za UkraiĂącĂłw lub ÂŚlÂązakĂłw.

 


Niemieccy ÂżoÂłnierze na Kresach (zdjĂŞcie ilustracyjne)
/Z archiwum Narodowego Archiwum Cyfrowego


.
Resztê, w liczbie oko³o 100 jeùców, niemieccy konwojenci umieœcili w stodole, gdzie, jak im powiedziano, mieli przenocowaÌ. Po zamkniêciu wrót Niemcy oblali stodo³ê naft¹, a nastêpnie podpalili za pomoc¹ rêcznych granatów. Niemal wszyscy jeùcy sp³onêli ¿ywcem, uciekaj¹cych ostrzelano z karabinów maszynowych.
.
ZbrodniĂŞ przeÂżyÂło trzech ÂżoÂłnierzy, ktĂłrych soÂłtys urycki przywiĂłzÂł na furmance do pobliskiej Schodnicy.
.
Historycy nie ustalili, ktĂłry oddziaÂł niemiecki dokonaÂł zabĂłjstwa jeĂącĂłw. Niebawem na pewno wycofaÂł siĂŞ z tamtych terenĂłw, bo na mocy paktu Ribbentrop-MoÂłotow zajĂŞli je Sowieci.
.
http://nowahistoria.interia.pl/aktualnosci/news-rzeczpospolita-polscy-zolnierze-spaleni-w-stodole,nId,1848441

.

.

Opublikowane przez: WÂładysÂław Andrzej Pitak

 



Zamek w Tustaniu – Âśredniowieczna skalna twierdza-grĂłd i urzÂąd celny ІХ– ХVІ wieku, staroruski skalny zespó³ obronny, resztki ktĂłrego sÂą rozmieszczone w UkraiĂąskich Karpatach (Wschodnich Beskidach) w rejonie skolskim obwodu lwowskiego, w pobliÂżu wsi Urycz, poÂłoÂżonej na poÂłudnie od miasta BorysÂława i na poÂłudniowy wschĂłd od osiedla typu miejskiego – Schodnicy.

 



 



W ІХ w. terytorium wspó³czesnej Tustani zasiedlaÂły plemiona ChorwatĂłw.
W koĂącu Х w. wielki ksi¹¿ê kijowski WÂłodzimierz I Wielki zdobyÂł chorwackie ksiĂŞstwa, utworzone w Posaniu i w basenie GĂłrnego i ÂŚredniego Dniestru i GĂłrnego Pruta i do³¹czyÂł je do Rusi Kijowskiej.
 
 



 



.
W Âśrodku XII w. TustaĂą - obok takich miast jak PrzemyÂśl, DÂźwinogrĂłd, Sanok, Udecz, GrĂłdek, JarosÂław, WiÂśnia, GoÂłogĂłry, SynowĂłdzko, Spas, SĂłl, LwĂłw, DrohowyÂż, Sambor, Tuchla - wchodziÂła do KsiĂŞstwa Przemyskiego .



 





.
PóŸniej twierdza byÂła g³ównym (w tym regionie Karpat) przygranicznym centrum miĂŞdzy KsiĂŞstwem Halicko-WoÂłyĂąskim a WĂŞgrami, a po wchodzeniu ksiĂŞstwa w skÂład KrĂłlestwa Polskiego – miĂŞdzy Polskim KrĂłlestwem a WĂŞgrami.
 


 


.
Wspomnienia dwĂłch kronikarzy (Janko z Czarnkowa, Jan DÂługosz) wskazujÂą na to, Âże TustaĂą , jako twierdza obronna, juÂż istniaÂła do jej zdobycia w XIV w.

 


.
Tustaù oprócz obronnej funkcji pe³ni³a te¿ administracyjn¹ i by³a centrum gminy. O tym œwiadczy królewski list darowizny na wieœ Kruszelnicê od 4 listopada 1395 r. W nim wskazuje siê, ¿e wieœ Kruszelnica gminy tustaùskiej, nadaje siê do daru wiernym s³u¿¹cym Iwanowi i Damianowi i ich synom z ca³ym dobrem... z lasami, ³¹kami, ³anami, sianokosami.





.
Z czasem twierdza przechodzi pod wÂładzĂŞ polskiej magnaterii i szlachty. Dowodem tego jest krĂłlewski list darowizny od 1539 r. KrĂłl na proÂśbĂŞ Jana z Tarnowa daruje MikoÂłajowi BliziĂąskiemu i jego dziedzicom „twierdzĂŞ TustaĂą, a wÂłaÂściwie tylko ska³ê w gĂłrach Stryjskich w pobliÂżu granicy z WĂŞgrami”.




.
Oni zobowiÂązywali siĂŞ „wÂłasnym kosztem i Âśrodkami ten zamek na wspomnianej skale broniĂŚ, odnowiĂŚ, umocniĂŚ i podtrzymywaĂŚ w naleÂżnym stanie”. Nie wiadomo, czy byÂła twierdza TustaĂą odremontowana i umocniona, jednak w 1541 r. BliziĂąski podarowaÂł wieÂś „Podhorodce i twierdzĂŞ TustaĂą” Janowi z Tarnowa.
 




To, ¿e twierdza Tustaù istnia³a w³¹cznie do XVI w., potwierdzaj¹ materia³y archeologicznych badaù i dokumenty: ostatnia znana wzmianka pisemna o twierdzy jest datowana 1565 r.

 
 

.
Skalne miasto-twierdza TustaĂą zajmuje szczegĂłlne miejsce w drewnianym budownictwie Âśredniowiecza.
Skalne formacje jako potĂŞÂżne obronne Âściany byÂły bardzo umiejĂŞtnie wykorzystane przez budowniczych. OdstĂŞpy miĂŞdzy skaÂłami zostaÂły przegrodzone drewnianymi Âścianami, zamknÂąwszy moÂżliwe dostĂŞpy do zamku.
 



.
Tam, gdzie drewniane konstrukcje przylegaÂły do skaÂł, w kamieniu dr¹¿yÂły specjalne pog³êbiania – wpusty i wrĂŞby, Âżeby zamocowaĂŚ belki w skale. Te Âślady pozwalajÂą odtworzyĂŚ wyglÂąd zewnĂŞtrzny twierdzy IX – XVI w., mimo to, Âże samych drewnianych konstrukcji juÂż dawno nie istnieje. Tylko na zespole KamieĂą skalnego miasta-twierdzy TustaĂą zbadano ponad 4000 takich ÂśladĂłw skalnej zabudowy. Przy grupie skaÂł MaÂła SkaÂła i Ostry KamieĂą widoczne sÂą Âślady po belkowaniach, a takÂże cysterna na wodĂŞ.





 

.

Przeanalizowawszy wszystkie Âślady, g³ówny badacz Tustani – MychajÂło RoÂżko, przyszedÂł do wniosku, Âże twierdza budowaÂła siĂŞ w kilku etapĂłw, stale rozbudowywaÂła siĂŞ, zwiĂŞkszaÂła siĂŞ w wysokoÂści i opanowywaÂła wyÂższe placyki skalnego zespoÂłu.




 


.
W ХІІІ w., w okresie jej najwiĂŞkszego rozwoju, twierdza ogarniaÂła wszystkie moÂżliwe galerie i tarasy od podnó¿a do szczytu. WysokoœÌ nieprzerwanej zabudowy w wewnĂŞtrznym podwĂłrku siĂŞgaÂła piĂŞciu piĂŞtrz, kaÂżde wysokoÂściÂą 3,5-4 m, co jest cechÂą bardzo wysokiego poziomu budowlanej kultury.









Dla zabezpieczenia wod¹ podczas oblê¿enia twierdza mia³a studniê w podnó¿u ska³y i dwie cysterny. Do dziœ zachowa³y siê resztki kamiennej œciany.

 



Opr. WÂładysÂław Andrzej Pitak

Wg
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamek_w_Tustaniu

foto:Tatiana Arcimowicz-Pitak   i WÂładysÂław Andrzej Pitak
.

.


http://www.sokal.fora.pl/historia-i-dzien-dzisiejszy,8/zamek-w-tustaniu-k-urycza-sredniowieczna-skalna-twierdza,819.html

.

Koœció³ w Tartakowie ko³o Sokala w 2007 - fotografie T i W. Pitakowie
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Fotografie wykonano w maju 2007 r.
Autorzy: Tatiana i WÂładysÂław Pitakowie - polscy dziennikarze z Koszalina

Fotografie moÂżna publikowaĂŚ w internecie, wydawnictwach papierowych i elektronicznych tylko przy zachowaniu przepisĂłw prawa autorskiego i prasowego 

W Tartakowie, niegdyœ konkurencyjnym mieœcie dla Sokala, znajduj¹ siê dwie œwi¹tynie chrzeœcijaùskie: cerkiew i koœció³ rzymsko-kat.
.

.

.


.

http://www.naszawiara.darmowefora.pl/index.php?topic=40.0

Film DVD dla Ciebie

Na filmie dvd (28 minut w formacie ekranowym 16:9)
niesamowita  historia  ludzi i  cudownego obrazu
Matki Boskiej ÂŁaskawej z Tartakowa k/Sokala w woj. Lwowskim



kilka fotek z tego filmu na stronie:
www.rodowy.pl/lukawiec[/size]

ZamĂłwienia proszĂŞ skÂładaĂŚ pod adresem:

sokal2@wp.pl

lub telefonicznie: 94-340-60-06


@@@

Owocem sentymentalnej podró¿y do Wilna jest  film na pÂłycie dvd w formacie ekranowym 16:9 . TrwajÂący ponad 80 minut reportaÂż pt: "Wilno z okna na Szkaplernej" pokazuje wĂŞdrĂłwkĂŞ rodowitej wilnianki Tatiany, ktĂłra po Âśmierci ojca, jako kilkuletnie dziecko w 1954 razem z matkÂą wyjechaÂła na Ziemie Zachodnie.

Po ponad 50 latach wrĂłciÂła do Wilna i razem ze stryjecznym bratem zaczê³¹  szukaĂŚ ÂśladĂłw mÂłodoÂści jej rodzicĂłw i krewnych oraz swojego dzieciĂąstwa.

Tak jak mia³a szczêœcie odkryÌ, ¿e jej stryj nie zgin¹³ w czasie wojny podczas bombardowania , a po jej zakoùczeniu o¿eni³ siê i wyjecha³ w 1945 r. do Polski, tak - dziêki pomocy zakonnika o. Marka Dettlaffa - rektora koœcio³a NMP Na Piaskach w Wilnie, odnalaz³a groby ojca i brata oraz dom na ul. Szkaplernej, w którym mieszka³a jako dziecko.

Film pokazuje wĂŞdrĂłwkĂŞ Tatiany po cmentarzach,  starych uliczkach i zauÂłkach Wilna, fragmenty liturgii w KoÂścioÂłach i cerkwiach, a przede wszystkim w koÂściele franciszkaĂąskim i kaplicy Matki Boskiej Ostrobramskiej.




Szczegó³owe informacje i zamówienia:

sokal2@wp.pl
tel.660-332-172

Film DVD dla Ciebie

Na filmie dvd (28 minut w formacie ekranowym 16:9)
niesamowita  historia  ludzi i  cudownego obrazu
Matki Boskiej ÂŁaskawej z Tartakowa k/Sokala w woj. Lwowskim



kilka fotek z tego filmu na stronie:
www.rodowy.pl/lukawiec[/size]

ZamĂłwienia proszĂŞ skÂładaĂŚ pod adresem:

sokal2@wp.pl

lub telefonicznie: 94-340-60-06


@@@

Owocem sentymentalnej podró¿y do Wilna jest  film na pÂłycie dvd w formacie ekranowym 16:9 . TrwajÂący ponad 80 minut reportaÂż pt: "Wilno z okna na Szkaplernej" pokazuje wĂŞdrĂłwkĂŞ rodowitej wilnianki Tatiany, ktĂłra po Âśmierci ojca, jako kilkuletnie dziecko w 1954 razem z matkÂą wyjechaÂła na Ziemie Zachodnie.

Po ponad 50 latach wrĂłciÂła do Wilna i razem ze stryjecznym bratem zaczê³¹  szukaĂŚ ÂśladĂłw mÂłodoÂści jej rodzicĂłw i krewnych oraz swojego dzieciĂąstwa.

Tak jak mia³a szczêœcie odkryÌ, ¿e jej stryj nie zgin¹³ w czasie wojny podczas bombardowania , a po jej zakoùczeniu o¿eni³ siê i wyjecha³ w 1945 r. do Polski, tak - dziêki pomocy zakonnika o. Marka Dettlaffa - rektora koœcio³a NMP Na Piaskach w Wilnie, odnalaz³a groby ojca i brata oraz dom na ul. Szkaplernej, w którym mieszka³a jako dziecko.

Film pokazuje wĂŞdrĂłwkĂŞ Tatiany po cmentarzach,  starych uliczkach i zauÂłkach Wilna, fragmenty liturgii w KoÂścioÂłach i cerkwiach, a przede wszystkim w koÂściele franciszkaĂąskim i kaplicy Matki Boskiej Ostrobramskiej.




Szczegó³owe informacje i zamówienia:

sokal2@wp.pl
tel.660-332-172